ΨΥΧΟΚΙΝΗΤΙΚΉ ΑΓΩΓΉ- Μέρος Α'

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχει αρνητική επίδραση στην ανάπτυξη του παιδιού. Οι παράγοντες που ευθύνονται είναι συνήθως κοινωνικοί και οικονομικοί, οι γονείς αναγκασμένοι να καλύψουν άλλες ανάγκες άθελα τους δεν δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στην εξέλιξη των παιδιών, αυτό μπορεί να συμβαίνει λόγω βιοποριστικών συνθηκών ή λόγω άγνοιας. Επίσης, οι γονείς  δίνουν έμφαση στις σχολικές επιδόσεις των παιδιών τους, έτσι φορτώνουν το πρόγραμμα τους με πολλές ώρες μελέτης και  φροντιστηρίων με αποτέλεσμα να μην αφιερώνουν χρόνο για την σωματική άσκηση.  Τα σημερινά παιδιά έχουν καθιερώσει ένα καθιστικό τρόπο ζωής, τον ελεύθερο χρόνο τους τον αφιερώνουν στην ενασχόληση με την τεχνολογία δηλαδή τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, την τηλεόραση, τα βιντεοπαιχνίδια και τα Smartphone.

Έτσι, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που οι αναπτυγμένες χώρες αντιμετωπίζουν είναι η υποκινητικότητα.  Η τεχνολογία έχει μειώσει τις καθημερινές κινητικές δραστηριότητες στο ελάχιστο. Παραδειγματικά, έχει μειωθεί ο αριθμός των παιδιών που παίζουν παιχνίδια έξω από το σπίτι ή που κάνουν ποδήλατο ή ακόμα που πηγαίνουν στο σχολείο με τα πόδια σε σχέση με προηγούμενα χρόνια, σε αυτό πέρα από την τεχνολογία οφείλεται και ότι δεν είναι ασφαλές. Οι γονείς φοβούνται να αφήσουν τα παιδιά τους μόνα στο δρόμο διότι κανείς δεν τους εξασφαλίζει την ασφάλεια τους.

Όμως ο εγκλεισμός των παιδιών στο σπίτι, στις σχολικές και φροντιστηριακές αίθουσες οδηγεί σε διαταραγμένη αναπτυξιακή εξέλιξη των παιδιών όσον αφορά σώμα και πνεύμα. Η συστηματική άσκηση επιφέρει πολλά οφέλη στην εξέλιξη των παιδιών σε πολλά επίπεδα. Για παράδειγμα αυξάνει τα επίπεδα της HDL που είναι η λεγόμενη "καλή χοληστερίνη", επιτυγχάνει αύξηση της δύναμης, της αντοχής και της ευλυγισίας και μειώνει την εμφάνιση της παχυσαρκίας. Η άσκηση έχει θετική επίδραση και στην ανατομία του σώματος καθώς αυξάνει την αντοχή των οστών και προφυλάσσει από κατάγματα και οστεοπόρωση. Ακόμα έχει οφέλη στην ψυχολογία των παιδιών καθώς η άσκηση συμβάλλει στην βελτίωση της αυτοπεποίθησης, προάγει το ομαδικό πνεύμα, την συνεργασία και την κοινωνικότητα.

Επομένως, η μη άσκηση και η μειωμένη κινητικότητα έχει αρνητική επίδραση στη σωματική υγεία καθώς επιδεινώνει τυχόν υπάρχουσες αναπηρίες και οδηγεί σε μόνιμες παραμορφώσεις, προκαλεί παχυσαρκία και περιορίζει την κοινωνική δραστηριότητα των παιδιών προκαλώντας  ψυχολογικά προβλήματα που τραυματίζουν την προσωπικότητα του παιδιού κάνοντας έτσι πιο δύσκολη την αποδοχή του από το κοινωνικό σύνολο. Η άσκηση  πρέπει να γίνει ένα αναπόσπαστο κομμάτι στη ζωή των παιδιών. Είναι ωφέλιμη ενασχόληση κυρίως και για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες καθώς συμβάλει στη καλή φυσική κατάσταση και την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων. Εδώ λαμβάνει δράση η Ψυχοκινητική αγωγή, που είναι "η ανάπτυξη των κινητικών ικανοτήτων και δεξιοτήτων του παιδιού." 

Κορνηλάκη Γ.